آهن اسفنجی در حال حاضر یکی از مهمترین منابع تامین خوراک واحدهای فولاد سازی می باشد.و همانطور که از اسم آن پیداست ظاهر اسفنجی و تخلخل زیاد آن سبب افزایش حجم آن می شود. (حدودا ۵۰ درصد حجمی) دانه های آهن اسفنجی رطوبت و اکسیژن را به مقدار نا مطلوبی جذب می کند، قابلیت اشتعال بالا و مقاومت سایشی کم باعث شده که حمل و نقل و ذخیره سازی آن مشکل و نیازمند رعایت نکات ایمنی شود. چنانچه فرآیند پسیواسیون به درستی بر روی محصول انجام نگیرد این احتمال بالاست. در بسیاری از صنایع، حین تولید، مقداری مواد جانبی به وجود میآید که به دلیل دانهبندی ریز ممکن است استفاده زیادی نداشته باشد. در برخی موارد این مواد، حاوی اجزای با ارزش هستند که هدر رفت آنها از نظر اقتصادی به صرفه نیست. بریکت سازی یکی از راههای استفاده از این مواد است. ذرات آهن اسفنجی که کمتر از 6 میلیمتر باعث کاهش راندمان کوره های فولاد سازی می شود. از جمله اقداماتی که در راستای افزایش راندمان کوره ها و همچنین استفاده از مواد جانبی می شود انجام داد جدا کردن نرمه های آهن اسفنجی و تبدیل آن بریکت است.